zindanlar ve ejderhalar hırsızlar arasındaki onur incelemesi

Zindanlar ve Ejderhalar: Hırsızlar Arasındaki Onur İncelemesi

Dünyanın en ünlü masa üstü rol yapma oyunu Dungeons & Dragons, beyaz perdede hiçbir zaman istenilen başarıyı yakalayamadı. Şimdiye kadar gördüğümüz uyarlamalar beklentilerin çok gerisinde kaldı.

Hırsızlar Arasında Onur: Zindanlar ve Ejderhalar, beklentilerinizi nasıl belirlediğinize bağlı olarak sizi mutlu edebilir veya ondan nefret etmenize neden olabilir. Genel olarak, daha genç bir kitleyi hedefleyen birçok hikayenin ilki ile karşı karşıyayız. İçinde onlarca farklı kitaba yayılmış hikayeleri barındıran bu alem, ülkemizde de "Unutulmuş Diyarlar" adıyla yayımlanmıştır. Tıpkı bilgisayarlarımızda oynadığımız Icewind Dale, Baldur's Gate ve Neverwinter Nights evreninde geçen yapımlar gibi.

Hırsızlar Arasında Onur, bu dünyanın New York'u Neverwinter'da geçiyor. Harika süper kahraman filmlerinin her zaman New York'u içermesi gibi, bu evrenin hikayeleri de benzer şekilde Neverwinter ile bağlantılıdır. Aynı şey bu film için de geçerli. Yeni bir dünyayı tanıtma perspektifinden baktığımızda, sağlam bir çıkış noktası görüyoruz. Çok para kazandırabilecek bir markanız varsa, elbette onu kullanmak istersiniz. Ancak yapımcılar baştan çok doğru iki karar verdiler: Bir oyun masası etrafında geçen şakalaşmayı andıran bir film yaratmak ve bunu 90'ların B-filmlerinin estetiğiyle yapmak. Bu seçimler filmi gerçekten harika kılıyor.

Yapımdaki mizah unsurlarının çeşitliliği ve bazı yerlerde dikkat çeken boşluklar olsa da, karakterlere gösterilen saygı dikkat çekici. Karakterler sıklıkla mizah malzemesi olsalar da, asla mizahın kendisiyle sınırlı kalmıyorlar. Hiçbir karakter yalnızca mizah amaçlı sahnelerde yer almıyor. Ayrıca, karakterler olgun olmaları gerektiğinde, düşünebilen ve hareket edebilen yetişkinler gibi davranabiliyorlar. Film, izleyici kitlesinin bu üretimden aynı anda keyif almasını sağlaması bakımından başarılı bir şekilde katmanlı bir yapıya sahip. Ortalama bir espri genel izleyiciyi etkilerken, FRP oyuncuları başka bir açıdan gülebiliyor. Genel olarak şakaların tutarlılığı düzgün bir şekilde sürdürülüyor ve hikayeyi fazla sulandırmıyor, aynı zamanda sinemanın kendisini çok ciddiye almadığını da gösteriyor.

Yani, Yüzüklerin Efendisi ya da Game of Thrones gibi epiklikler beklemeyi düşünmezseniz, memnun kalmanız mümkün. Bununla birlikte, yetişkin ilişkileri konusunda pek çok yapımdan daha olgun bir eserle karşı karşıya olmanın hoş bir ironi yarattığını da belirtmek gerekir. Şikayetçi miyiz? Kesinlikle hayır. Hollywood'un Chris'lerinden Pine, rolüne uygun bir şekilde, tarihin en önemli unsurlarından biri olsa da, başarılı ve eğlenceli bir öykünün merkezinde yer almayı başarıyor. Michelle Rodriguez, gerçek bir güçlü figür olarak, etkileyici bir performans sergiliyor. Bridgerton'da tanıdığımız Regé-Jean Page, sinemada alışık olduğumuzdan farklı bir performans sergiliyor.

Ayrıca, pratik efektlerin CGI kadar sık kullanıldığı ve başarılı olduğu bir yapım da var. Pratik efektler her zaman gerçekçi görüntüler ortaya çıkarmayabilir, ancak gördüğünüz sahneler oldukça etkileyici, özellikle büyük bir özenle hazırlanan karakter oyuncaklarının ne zaman gösterileceğini gösteriyor.